Aklımıza gelebilecek her olumsuz ya da alışılmışın dışındaki davranışın altında yaralarımız var. Biz buna ‘’Travma’’ diyoruz ama bence esası ‘’Yara’’. Ayrıca Dr. Gabor Maté ’nin yazdığı “Normal Efsanesi’ne” göre canımızın yanmaması için bu yaralarımız genellikle bir yara dokusu ile kapanır. Dr. Gabor Maté kendi hayatından örnekle bir yaraya sebep olan travmanın aslında nasıl olumsuz bir davranışa yol açtığını çok güzel bir biçimde anlatır:
Yazar bir gün yabancı bir ülkede yaptığı konuşma gezisinden sonra kendi memleketine dönerken bindiği uçakta yaptığı konuşmanın başarısını düşünür. Yaptığı konuşmanın başarılı geçmesi ile keyiflenen yazar uçak indiği sırada eşinden gelen mesajla sarsılır. Mesajda ise:’’ Üzgünüm. Henüz evden çıkmadım. Hâlâ gelmemi istiyor musun?’’ der yazarın sevgili eşi. Yazar bu duruma sinirlenir tabi. Sonrasında sinirli bir şekilde ‘’Boş ver’’ diyerek içinden geçiştirir. Daha sonra ise eşine karşı öfke nöbetine tutulur.
Yazar daha sonra bu olumsuz davranışın kökeninin farkına varır. Annesi o daha bebekken 2. Dünya Savaşı sırasında bebeğiyle İsviçre’nin koruması altında bir binaya yerleşir; fakat kaldığı binadaki yaşam koşullarının yetersizliğinden oğlunu başka birine emanet etmek zorunda bırakır. Sonra ise tekrar bebeğini kucağına alır. Bu sayede hayatta kalır ama bir süre boyunca annesinin suratına hiç bakmaz.
İşte bu olay o olumsuz davranışa neden oluyor. Çünkü eşinin yaptığı, ona bebekkenki yaşadığı ‘’İhaneti’’ aklına getiriyor. Fakat yazar en sonunda şunu söylemiyor: ‘’ Bunları Hitler yaptı’’. Tam tersi ‘’Sorumluluk alınabilir ve alınmalı’’ diyor. Çünkü aksi halde, her zaman kötülük yapmak için haklı bahanelerimiz olurdu, değil mi?
