Bazen bazı anlarımız olur. Karar veremeyiz. Düşünürüz düşünurüz. Senaryolar üretiriz. Yani öyle senaryoardır ki gerçekleşme olasılığı sadece %1 bile değil ama gene de bir türlü eyleme geçemeyiz. Kırkayağın hikayesi vardır bilirsiniz. Kırkayağa sormuşlar: “Sen nasıl yürüyorsun?” Kırkayak düşünmüş ve bir daha yürüyememiş. Benim de böyle bir anım var. Hatta bir çok anım oldu diyebilirim; ama en önemlisi geleceğimle ilgili kendi sınırlarımı çizebileceğim hayati bir kararda oldu. O andan sonra da hiçbir şey eskisi gibi olmadı ama bu daha iyisi olmayacak anlamına gelmez tabi, pes etmedikten sonra hayatta… Her zaman şansınız vardır. Hayat uzun. Daha fazla eylem yapabileceğimiz kadar uzun hayat ama ömürler hayatı düşünecek kadar kısa…
Sevgilerle…
